Polskie komedie od zawsze były bardzo udane, zwłaszcza kiedy występowali w nich nietuzinkowi aktorzy, doskonale odgrywający swoje dzięki tej pracy wiele z tych komediowych produkcji zyskało status kultowych, jak choćby niezapomniany film „Sami Swoi”. Bez tak rewelacyjnych aktorów jakimi byli Władysław Hańcza i Wacław Kowalski, dziś jeden z najlepszych polskich filmów, nie zdobyłby tak ogromnej popularności.
Don Adams (aktor) Jonathan Adams. Nick Adams. Timothy Adams. Robert Adamson (aktor) Anthony Addabbo. Wesley Addy. Paul Adelstein. Jovan Adepo. Wpis o kultowych serialach lat 80. cieszył się Waszą ogromną popularnością. Mam nadzieję, że dzisiejszy także przypadnie Wam do gustu! Na tapetę bierzemy bowiem seriale, które pewnie większość z Was pamięta znacznie lepiej. W końcu lata 90. skończyły się całkiem niedawno, a produkcje z tamtego okresu są powtarzane po dzień dzisiejszy. Tak jak poprzednio: w naszym zestawieniu uwzględniliśmy tylko te tytuły, które pamiętaliśmy albo znakomicie, albo przynajmniej dość dobrze. Niektóre kojarzyliśmy oboje, inne oglądał tylko Monsieur, a jeszcze inne znałam tylko ja. Lista z pewnością nie jest kompletna, więc jeśli chcielibyście coś dodać – piszcie w komentarzach! Seriale lat 90. – nasz subiektywny wybór: Beverly Hills 90210 (1990-2000) Tego tytuły chyba nikomu nie muszę przedstawiać. Od pierwszych minut pilota każdy chciał teleportować się do słonecznej Kalifornii i chodzić do najsłynniejszego liceum na planecie – West Beverly, a po latach studiować na California University. Murphy Brown (1988-1998) Serial o dynamicznej producentce telewizyjnej był jednym z moich ulubionych. Bo kto jako dziecko nie chciał pracować w telewizji?! To był magiczny świat, a serial pokazywał jego kulisy. Trzecia planeta od słońca (1996-2001) Sitcom o przybyszach z kosmosu, którzy wylądowali na ziemi w celu poznania ludzi, ich emocji i zwyczajów. Dla niepoznaki dostosowali swą aparycję do ziemskich warunków. Udawali, że żyją jak zwykła, amerykańska rodzina, ale nie zawsze plan ten działał w 100%, co było przyczyną wielu zabawnych sytuacji. Skrzydła (1990-1997) Akcja tego serialu rozgrywała się na lotnisku na wyspie Nantucket. Widzowie żyli losami dwóch braci prowadzących małą linię lotniczą, którą zmieść z powierzchni ziemi chciał ich konkurent. Przez lotnisko przewijało się wielu mieszkańców wyspy, a ich perypetie każdego popołudnia przyciągały rzesze widzów. JAG wojskowe biuro śledcze (1995-2005) Serial sensacyjny rozgrywający się w wojsku. Główni bohaterowie byli prawnikami i pomagali rozwikłać skomplikowane sprawy dotyczące wojskowych. Często sami znajdowali się w niebezpiecznych sytuacjach. Serial ten oglądało się świetnie, z główne postacie wzbudzały wielką sympatię. Słoneczny Patrol (1989–2001) Kolejny tytuł prosto ze słonecznej Kalifornii. Akcja rozgrywała się często na szerokiej plaży w Malibu, bo główni bohaterowie pracowali tam jako ratownicy. Przyznajcie, kto nie chciał nosić charakterystycznego czerwonego stroju i mieć rozwianych na wietrze bujnych włosów jak David Hasselhof czy Pamela Anderson? Detektyw w sutannie (1989-1991) Serial opowiada o księdzu Franku Dowlingu i zakonnicy Steve, którzy zajmują się sprawami kryminalnymi. Tych bohaterów kochali wszyscy. Zwłaszcza zakonnica Steve była szalona, nieustraszona i bardzo odważna. Niosła pomoc i zawsze pomagała innym. Według mnie to najlepszy serial sensacyjny lat 90. Savannah (1996-1997) Opera mydlana rozgrywająca się w tytułowym mieście. Serial opowiadał o losach trzech przyjaciółek, których relacje komplikowały przeróżne zdarzenia. Ta produkcja została dość szybko zakończona ze względu na spadające słupki oglądalności, choć pierwsze odcinki zapowiadały hit na miano Dynastii. Herkules (1995-1999) Serial nawiązujący do losów mitycznego Herkulesa. Monsieur twierdzi, że oglądał go z wypiekami na twarzy. Sama pamiętam go bardzo mgliście i nie mogę powiedzieć, że byłam jego fanką. Xena: Wojownicza Księżniczka (1995-2001) Xena pojawiła się w serialu Herkules i tak spodobała się widzom, że poświęcono jej osobny serial. Swoją drogą to właśnie te dwa tytuły sprawiły, że krajobrazy Nowej Zelandii na dobre zaczęły grać w produkcjach telewizyjnych i filmowych. Brygada Acapulco (1993-1994) Teraz wydaje mi się, że to jeden z najśmieszniejszych i najbardziej obciachowych seriali w całym zestawieniu. Ale oglądając palmy i egzotyczne plenery wielu widzów widziało w nich raj na ziemi. The Nanny / Pomoc domowa (1993-1999) Amerykański sitcom i kolejny mega hit. Serial opowiada o Fran Fine, która po utracie pracy w domu towarowym przypadkiem stała się opiekunką trójki dzieci zamożnego producenta teatralnego z Broadway’u. W Polsce na jego kanwie powstał serial “Niania” z Agnieszką Dygant i Tomaszem Kotem. Komisarz Rex (1994 – 2014) Powstało aż 18 sezonów tego austriacko-niemiecko-włoskiego tytułu! Głównym bohaterem jest owczarek niemiecki Reginald von Ravenhorst, zwany w skrócie “Rex”. Na poczatku pracował dla wiedeńskiej policji, a potem dla włoskiej. W między czasie zmieniał opiekunów i pomagał w rozwiązywaniu trudnych spraw kryminalnych. Viper (1994-1999) Tytuł tego serialu odnosił się do niejako głównego bohatera – samochodu Dodge Viper, który pomagał policji w walce z przestępczością. Serial dla miłośników motoryzacji i szybkich samochodów. Ally McBeal (1997-2002) Pierwszy tak popularny serial o prawnikach. Bo czy są lepsze seriale niż te o prawnikach, policjantach i lekarzach? Nie ma! Tu jednak akcja działa się nie tylko na sali sądowej, ale i w biurze oraz … łazience. Pamiętacie ile kluczowych rozmów odbywało się w toalecie? Z tego patentu skorzystali potem twórcy współczesnego prawniczego hitu – serialu “W garniturach”, którego bohaterowie też lubią się spotkać jak nie w kuchni, to w toalecie właśnie. Nikita (1997-2001) Serial oparty na znanym filmie Luca Besson o tym samym tytule. Główna bohaterka zostaje skazana na dożywocie za zabójstwo policjanta. W celi więziennej dowiaduje się jednak, że upozorowano jej samobójstwo i od tej pory będzie musiała pracować dla tajnej organizacji antyterrorystycznej o nazwie Sekcja 1. Renegat (1992-1997) Lorenzo Lamas wcielił się w rolę policjanta Reno Raines’a, który fałszywie oskarżony o morderstwo ściga na motocyklu Harley-Davidson przestępców. Strażnik Teksasu (1993-2001) Tego tytułu chyba nikomu nie muszę przypominać. Chuck Norris jako stróż prawa przez 9 długich sezonów przyciągał przed telewizory miliony widzów. Osobiście serial ten mi się nie podobał, bo nigdy nie gustowałam w teksańskich krajobrazach. Dzień za dniem (1989-1993) Bardzo ciepły serial familijny przedstawiający życie rodziny Thatcherów. Akcja skupia się głównie na Corkym – chłopcu z Zespołem Downa, jego perypetiach w szkole, relacjach z siostrą, która na początku się go wstydzi, a potem powoli uczy akceptować. Ten tytuł przyciągał widzów w niedzielne popołudnia jak magnes. Jezioro marzeń (1998-2003) Jeden z seriali, który oglądało chyba całe moje liceum. Nawet faceci! Leciał w soboty na Polsacie, a w poniedziałek rozmowy na przerwach dotyczyły tylko tego, co się wydarzyło w ostatnim odcinku. Popularnością może nie dorównał nigdy Beverly Hills 90210, ale też klimat tego serialu był zupełnie inny. Poruszał kwestie, jakie interesowały nastolatków – mówił o ich problemach, uczuciach czy miłościach. Był nieco nostalgiczny, miał charakterystyczną atmosferę. Można było go lubić lub nie. Większości się jednak podobał. Nash Bridges (1996-2001) Wielki powrót gwiazdy serialu “Policjanci z Miami” – Don’a Johnson’a. Tym razem akcja rozgrywa się w San Francisco, a tytułowy Nash Bridges kieruje specjalną jednostką policji i rozwiązuje kolejne kryminalna zagadki. Sabrina – nastoletnia czarownica (1996-2003) Amerykański sitcom dla młodzieży przedstawiał życie Sabriny, które wychowywana przez dwie ciotki – czarownice, sama pewnego dnia dowiedziała się, że nie jest zwykłą dziewczyną. One West Waikiki (1994-1996) Serial rozgrywał się w pięknych okolicznościach przyrody – na Hawajach. Doktor Dawn Holliday pracuje w wydziale medycyny sądowej, gdzie pomaga rozwikłać skomplikowane policyjne sprawy. Żar tropików (1991-1993) Kolejny serial kryminalny rozgrywający się w tropikach. Dla odmiany na Florydzie (choć zdjęcia kręcone były w Meksyku, w Puerto Vallarta). Przedstawiał życie prywatnego detektywa – Nick’a Slaughtera, byłego policjanta, oraz jego rudowłosej partnerki Sylvie Girard. Bardzo lubiłam go oglądać! Dr Quinn (1993-1998) Ten serial spowodował, że Jane Seymour stała się w Polsce gwiazdą pierwszego kalibru. Pamiętam liczne okładki kolorowych magazynów, pamiętam jak zapraszano ją na wręczanie nagród. Widzowie ją pokochali, a krytyka doceniła przyznając Złoty Glob. Serial opowiadał o przygodach młodej lekarki, która zdecydowała się otworzyć własną praktykę w miasteczku Colorado Springs na Dzikim Zachodzie. W tle przewijały się różnorodne wątki: walka o prawa Indian, rasizm, równouprawnienie czy tolerancja. Można chyba śmiało powiedzieć, że pierwsze sezony oglądała cała Polska. Przystanek Alaska (1990-1995) Serial kultowy. Z perspektywy czasu zastanawiam się w sumie dlaczego zdobył aż taką popularność. Nie był w końcu jakiś niezwykły, a jednak przyciągał. Akcja rozgrywała się w małym miasteczku na Alasce, do którego przybył młody lekarz dr Joel Fleischman, by leczyć nieco ponad 800 mieszkańców. Ponoć niedługo może powstać kontynuacja tego tytułu. Siódme niebo (1996-2007) Bardzo przyjemny serial familijny przedstawiający losy wielodzietnej rodzinie Camdenów. Pastor Eric wraz z żoną wychowywał siódemkę dzieci. W ubiegłym roku cieniem na serialu, podobnie jak opisywanego we wpisie o serialach z lat 80. “The Bill Cosby Show”, położyło się przyznanie się Stephena Collinsa do seksualnego molestowania nieletnich. Z Archiwum X (1993-2002) To tytuł Monsieur, bo sama oglądałam “Z Archiwum X” tylko od czasu do czasu, bo zjawiska paranormalne jakoś nigdy mnie nie fascynowały. Melodia z czołówki wywoływała jednak dreszcz na skórze, a sam serial wzbudzał ogromne emocje i elektryzował publiczność dzięki świetnej grze duetu David Duchovny i Gillian Anderson. Co ciekawe: pomimo tego, że postaci wykreowane przez ten duet były bardzo wyraziste, aktorzy nie stali się zakładnikami tych ról i w kolejnych latach z dużym sukcesem występowali zarówno w innych tytułach, jak i filmach fabularnych. Ostry dyżur (1994-2009) Aż 15 sezonów, 334 odcinki! Oglądałam tylko kilka pierwszych sezonów, bo potem przerzuciłam się na Dr. House’a, ale i tak widząc gdzieś zdjęcie George’a Clooney’a przed oczami widzę dr. Ross’a, który został okrzyknięty “najseksowniejszym lekarzem w historii”. Może nieco trudno w to uwerzyć patrząc na zdjęcie z 1-go sezonu 🙂 Przyjaciele (1994-2004) Jeden z najważniejszych i najchętniej oglądanych seriali wszech czasów. Pogodny, zabawny, czasami chwytający za serce. Doczekał się wielu kawiarni inspirowanych “stylem z serialu Przyjaciele”. W latach emisji dziewczyny ścinały włosy “na Rachel” i każdy chciał mieć mieszkanie “jak dziewczyn z serialu Przyjaciele”. Klasyk. Miasteczko Twin Peaks (1990-1991) Totalny hit. Pamiętam, że gdy leciał w TV szliśmy z rodzicami do sąsiadów, by oglądać go wspólnie. Ten serial zawładnął grupową świadomością i każdy chciał poznać odpowiedź na kluczowe pytanie: “Kto zabił Laurę Palmer?” Zakończenie było zaskakujące, a serial, niczym film, trzymał w napięciu. Od kilku dobrych miesięcy mam w planach odświeżyć ten tytuł, by usiąść do drugiej części, której premiera miała miejsce w ubiegłym roku. Bo ponoć bez odświeżenia pierwszej serii, druga będzie niezrozumiała. Jestem jej bardzo ciekawa! Jeśli przychodzą Wam do głowy jeszcze inne tytuły, śmiało wpisujcie je w komentarzach. Więcej o serialach, głównie tych bieżących, przeczytacie w sekcji SERIALE. Do przeczytania E. Zawód. aktor, instruktor kulturystyki. Współmałżonek. Alżbeta Lenska. Lata aktywności. od 1994. Multimedia w Wikimedia Commons. Cytaty w Wikicytatach. Rafał Cieszyński (ur. 10 czerwca 1976 [1] w Rypinie [2]) – polski aktor filmowy i teatralny, prezenter telewizyjny oraz instruktor kulturystyki . W latach 80. nie brakowało w polskich filmach aktorów zdolnych i charakterystycznych. Młode wówczas pokolenie przebojem wdarło się na ekrany i wyjątkowymi kreacjami na stałe zapisało się w sercach polskich widzów. Którzy polscy aktorzy byli najpopularniejsi w latach 80.? Jak radzą sobie dziś w świecie, gdzie show biznesem sterują plotka i skandal? Lata 80. mają swoją specyfikę. Wiele osób nostalgicznie wraca wspomnieniami do tamtych czasów, które choć ciężkie, miały wyjątkowy urok. Dziś przypomnimy sobie najpopularniejszych aktorów tamtych lat – czasów, kiedy to celebrycki świat plotek i skandali nie był tak obecny. Zobaczmy, którzy polscy aktorzy w latach 80. cieszyli się największą sławą. Dorota Kamińska W latach 80. na widok Doroty Kamińskiej wzdychał każdy mężczyzna. Aktorka ta była uosobieniem kobiecego piękna, prawdziwą seksbombą tamtych czasów. Na dużym ekranie zadebiutowała w głośnych „Barwach ochronnych” Krzysztofa Zanussiego. Później widzowie mogli ją widzieć w popularnych serialach („Dom”, „07, zgłoś się”) i wyjątkowo przebojowych produkcjach – „Och Karol” czy „Karate po polsku”. W ostatnich dwudziestu latach oprócz na ekranie, Kamińska pojawiała się w teatrze, radiu i telewizji. Ostatnią jej większą rolą była matka Tani w filmie „Pręgi”. Piękność lat 80. nieco zniknęła z celebryckiego świata. Plotek na jej temat nie pojawia się obecnie zbyt wiele. Jerzy Stuhr Jerzy Stuhr to jeden z najbardziej znanych polskich aktorów. W latach 80. Widzowie mogli go oglądać zarówno w ambitnych produkcjach („Przypadek”), jak i w komediach, które dziś uznawane są za kultowe („Seksmisja”, „Kingsajz”). Blask jego aktorskiego talentu nie przygasł po latach. Nadal znajduje się on w elicie aktorów znad Wisły. W ostatnich latach oprócz grania w filmach i teatrze, Jerzy Stuhr zajął się również reżyserką. W mediach głośno było również o zmaganiach aktorach z nowotworem. Na szczęście, trudna walka okazała się zwycięska dla Jerzego Stuhra. Katarzyna Figura Inną pięknością lat 80., która doprowadzała mężczyzn do szału, była oczywiście Katarzyna Figura. Pojawiała się ona wówczas w licznych produkcjach i jej popularność diametralnie wzrosła. Wśród filmów, w których wówczas zagrała, w pamięci widzów najmocniej zapisał się chyba wspomniany „Kingsajz”, gdzie Figura uraczyła nas niezapomnianym widokiem swojego nagiego ciała. W późniejszym czasie aktorka pojawiała się w różnych filmach. Niektóre z nich trudno nazwać udanymi i godnymi polecenia. Jednak Katarzyna Figura dobrze odnalazła się w świecie celebrytów. Choć na jej temat pojawia się sporo plotek, potrafi ona dobrze chronić swoje życie prywatne. Bogusław Linda W latach 80. rozbłysła gwiazda Bogusława Lindy. Młody wówczas aktor zachwycił krytykę główną rolą w filmie Krzysztofa Kieślowskiego „Przypadek”. Jednak prawdziwy szczyt popularności Linda uzyskał dekadę później. Takie filmy jak „Psy”, „Tato” czy „Sara” ugruntowały jego wizerunek największego polskiego twardziela w kinie. Dziś na ekranie pojawia się sporadycznie. Podobnie zresztą jak plotki na jego temat. Więcej uwagi poświęcił teatrowi. Grażyna Szapołowska Lata 80. to również wielka sława Grażyny Szapołowskiej. Liczba filmów, w których wówczas zagrała jest naprawdę imponująca. Wśród nich z pewnością należy wymienić „Magnata”, „Krótki film o miłości” oraz „Wielkiego Szu”. Dziś aktorka sporadycznie pojawia się na ekranie. Plotek na jej temat zaczęło pojawiać się więcej, gdy zdecydowała się wziąć udział w takich programach jak „Jak oni śpiewają?” oraz „Bitwa na głosy” (więcej można sprawdzić na: W. ChentkiewiczMieczysław Gajda (ur. 13 czerwca 1931 w Warszawie, zm. 27 kwietnia 2017 tamże) – polski aktor teatralny, filmowy i dubbingowy, szczególnie znany z roli smerfa Ważniaka w serialu animowanym Smerfy, a także konferansjer. Jego głosem mówiły też takie postacie jak nietoperz Gacuś z Zamku Eureki, Kaczor Daffy (zanim rolę tę przejął
Program TV Filmy i Seriale AXN PlayerPolecane WSZYSTKIE 1/12 Sporo popularnych rzeczy z lat 90. takich jak Tamagotchi czy kasety VHS popadły dzisiaj w zapomnienie. Podobnie było z aktorami z naszej galerii, którzy mimo perspektywy całkiem udanej kariery, prawie całkowicie zniknęli z pola widzenia. Czyje lata świetności bezpowrotnie minęły? (Alive Films/ Universal Pictures/ Universal Pictures) Jean-Claude Van Damme 2/12 W latach 90. Jean-Claude Van Damme był wielką gwiazdą kina akcji. Filmy pokroju "Leona lwie serce" były tanie w realizacji i szybko się zwracały. Van Damme był królem kina kopanego, jednak jego problemy z narkotykami i choroba psychiczna pogrzebały plany długoletniej kariery. Aktor powrócił znakomitym filmie quasibiograficznym "JCVD". (Imperial Entertainment Corporation/ Getty Images) Jake Busey 3/12 Syn Gary'ego Buseya - Jake - szybko zniknął z pola widzenia. W latach 90. miał jeszcze szansę na całkiem niezłą karierę, jednak szybko okazało się, że jego żywiołem jest mizernej jakości kino klasy B. (Universal Pictures/Getty Images) Casper Van Dien 4/12 Nawet rola w takim hicie jak "Żółnierze kosmosu" nie pozwoliła mu się wybić - w latach 90. zagrał w mnóstwie podrzędnych produkcji pokroju "Modern Vampires" czy "Kryptonim Omega" i gra w nich do dzisiaj. (TriStar Pictures/ Getty Images) Brendan Fraser 5/12 Brendan Fraser nie miał najlepszej ręki do ról w latach 90. – pamiętacie "George'a prosto z drzewa"? Mimo to był wielką gwiazdą. Później jego gwiazda bardzo przygasła - największymi hitami z jego udziałem były kolejne części "Mumii". Niemniej jednak aktor się nie poddaje - wciąż gra i pracuje na swój wielki powrót. (Walt Disney Pictures/ Getty Images) Sinbad 6/12 Kariera Sinbada przypomina w niewielkim stopniu tę Eddiego Murphy'ego, z tą jednak różnicą, że ten pierwszy skończył w niezbyt udanych niskobudżetowych produkcjach familijnych. (Hollywood Pictures/Getty Images) Chris Owen 7/12 Choć znany głównie jako bohater drugiego planu Chris Owen zdobył trochę większy rozgłos dzięki drugoplanowej roli Sherminatora w komedii "American Pie", nigdy nie stał się nikim więcej niż dyżurnym obmierzłym nastolatkiem w kolejnych sequelach serii. (Universal Pictures) Vanilla Ice 8/12 “Ice Ice Baby” może i zapisało się na kartach historii muzyki rozrywkowej, jednak jego autor nie zapisał się złotymi zgłoskami na kartach historii kina. Vanilla Ice chciał być cool, a dzisiaj filmy z jego udziałem wywołują tylko śmiech. (Alive Films/ Getty Images) Mason Gamble 9/12 Pewnie poczujecie się staro, gdy powiemy wam, że chłopiec, który terroryzował Waltera Matthau w 1993 w filmie "Denis Rozrabiaka", czyli Mason Gamble, zdążył skończyć już 2 kierunki. Mimo możliwości zostania stomatologiem i/lub biologiem morskim, Mason wciąż grywa w filmach. (Warner Bros.) Kevin Sorbo 10/12 Gwiazdor serialu "Herkules", Kevin Sorbo, uważa, że nie zrobił kariery w Hollywood, ponieważ jest chrześcijaninem. Naszym zdaniem, większy wpływ na jego karierę miały koszmarne role, których się podejmował. Trudno jest wspiąć się wyżej, zaczynając od roli greckiego herosa. (Universal Pictures/ Getty Images) Jason London 11/12 Klasyk Richarda Linklatera z 1993 "Uczniowska balanga" pomógł rozkręcić kariery takich gwiazd jak Matthew McConaughey czy Ben Affleck. Niestety, nie pomógł Jasonowi Londonowi, który mimo kilku głośniejszych ról na koncie nigdy nie zdołał zostać prawdziwą gwiazdą. (Alphaville Films/ Getty Images) Lorenzo Lamas 12/12 Pamiętacie jeszcze "Renegata" z Lorenzo Lamasem? Założymy się, że tak. Pytanie brzmi, czy pamiętacie jakieś filmy z aktorem? Tak myśleliśmy. (Stephen J. Cannell Productions/ Getty Images)Polscy aktorzy znani za granicą Jak widać Paul Wesley nie jest rodzynkiem wśród międzynarodowych sław. Z pewnością nie wymieniliśmy wszystkich zagranicznych aktorów z polskimi korzeniami, na myśl nasuwa się chociażby Jan Olbrychski w niesamowitym duecie filmowym z Angeliną Jolie, więc jeśli macie swoje propozycje to śmiało
Księżna Łowicka, 1932 r. Polskie filmy przedwojenne wzbudzają sentyment za odległą i na zawsze minioną epoką. Wiele z nich realizowało wprawdzie nurt kina popularnego, opartego na ogranych schematach fabularnych, jednak z obecnej perspektywy filmy lat 30. wydają się również nieocenionym źródłem informacji o tamtych czasach i ludziach. Polskie kino przedwojenne długo było nieme, przełom dźwiękowy nastąpił w naszym kraju późno, bo dopiero w 1930 roku. Pierwszym polskim filmem z dźwiękiem była Moralność pani Dulskiej, zrealizowana przez Bolesława Newolina. Pionierskie dzieło, w którym zaś dźwięk nie stanowił jedynie oprawy muzycznej, ale integralny środek wyrazu, to Każdemu wolno kochać Mieczysława Krawicza i Janusza Warneckiego z 1933 roku. Główny nurt filmowy stanowiło w przedwojennej Polsce kino popularne, szczególnie zaś, jak wskazuje Tadeusz Lubelski, trzy gatunki: film historyczny, komedia i melodramat. Historia – najważniejszy temat polskiego filmu przedwojennego Na Sybir, 1930 r. Tematyka historyczna o wyraźnej wymowie patriotycznej to charakterystyczna cecha polskiego filmu w ogóle. Problemy postaw narodowych, walki o niepodległość i pytania o wykorzystanie wolności należą do leit-motivów polskiej kultury co najmniej od czasów romantyzmu. Kino przejęło ową dominantę rodzimej sztuki już po 1918 roku i nie zarzuciło jej również w epoce dźwiękowej. Oczywiście każde sięgnięcie do historii posiadało swoisty rys paraboliczny – przeszłość stanowi bowiem dla Polaków element tożsamości, odpowiada na pytanie, skąd się wywodzimy i jacy jesteśmy. Do popularnych tematów historycznych należała w kinie lat 30. rewolucja 1905 roku. Wśród najważniejszych polskich przedwojennych filmów z tego kręgu można wymienić Na Sybir (1930) Henryka Szaro i Dziesięciu z Pawiaka (1931) Ryszarda Ordyńskiego. Z filmów opowiadających o innych momentach dziejowych warto również pamiętać o Barbarze Radziwiłłównie (1936) Józefa Lejtesa. Adolf Dymsza i sukcesy przedwojennej komedii W latach 30. ogromną karierę na rodzimych ekranach kinowych zrobiła polska komedia. Największą gwiazdą tego gatunku był niezrównany Adolf Dymsza, który stworzył świetne kreacje w Antku policmajstrze (1935), Każdemu wolno kochać (1932) czy w Wacusiu (1935). W polskich komediach błyszczała również Mieczysława Ćwiklińska, np. w Jego ekscelencji subiekcie (1933). Ramę tematyczną większości filmów stanowiła konwencja miłosna, okraszona elementami komedii omyłek i erotycznych przygód. Adolf Dymsza Świetną parę w polskim kinie przedwojennym stworzyli Tola Mankiewiczówna i Aleksander Żabczyński w Manewrach miłosnych (1935). Jadwiga Smosarska zagrała z kolei w Czy Lucyna to dziewczyna? (1934), a Karolina Lubieńska w Książątku (1937). Wielkim komediowym amantem był również Eugeniusz Bodo . W przedwojennej komedii istotną rolę odgrywała tradycja kabaretu i rewii, a piosenki filmowe szybko stawały się popularnymi przebojami. W tym względzie na pierwszym miejscu trzeba wymienić Zapomnianą melodię (1938) ze słynnymi Już nie zapomnisz mnie czy Ach jak przyjemnie kołysać się wśród fal. Melodramaty spod znaku Mniszkówny i Rodziewiczówny Jadwiga Smosarska w Trędowatej Polskie filmy przedwojenne charakteryzuje wręcz erupcja formuły melodramatycznej. Pomysły na smutne fabuły o nieszczęśliwej miłości, upadku moralnym czy całkowitej klęsce życiowej reżyserzy i scenarzyści najczęściej czerpali z literatury początku XX wieku. Największą popularnością cieszyła się proza Heleny Mniszkówny i Marii Rodziewiczówny. Trędowata na podstawie powieści tej pierwszej autorki była niesamowitym przebojem połowy lat 30. Wyreżyserował ją Juliusz Gardan, w rolę Stefci Rudeckiej wcieliła się Elżbieta Barszczewska, a ordynata Waldemara Michorowskiego zagrał Franciszek Brodniewicz. Równie wielkim sukcesem okazała się ekranizacja Wrzosu Rodziewiczówny, także w reżyserii Gardana. Oprócz zaś wspomnianych pisarek sięgano też do prozy Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Najznamienitszym filmem opartym na jego twórczości był Znachor (1937), zrealizowany przez Michała Waszyńskiego, z główną rolą Kazimierza Junoszy-Stępowskiego. Literatura: Kino klasyczne, pod red. T. Lubelskiego, I. Sowińskiej i R. Syski, Kraków 2012.
Oto lektury obowiązkowe kina polskiego lat 90. 19. ZAWRÓCONY, czyli obywatel w potrzasku. Tak mimochodem, trochę przez przypadek i z powodu pustych kieszeni podczas realizacji “Śmierci jak kromka chleba” Kazimierz Kutz nakręcił jeden ze swoich najlepszych filmów. Jesteśmy po rozdaniu Złotych Kaczek, nagród przyznawanych przez czytelników miesięcznika FILM. Wyniki były dla niektórych zaskakujące – statuetki w najważniejszych kategoriach zgarnęli młodzi twórcy. Nas to nie dziwi, ba, nawet cieszy. Polskie kino łapie świeży oddech. Dziennikarze tygodnika Przekrój również zauważyli tę tendencję. Dlatego pokusili się o stworzenie zestawienia najzdolniejszych polskich aktorów młodego pokolenia. Wybór trzynastu nazwisk wartych zainteresowania jest oczywiście w stu procentach subiektywny. Na liście znalazło się sześciu panów i siedem pań, w wieku od 23 do 31 lat. Kto znalazł się na miejscu pierwszym i na kogo musimy zwrócić uwagę? Bołądź? Gąsiorowska? A może Głowacki?? Sprawdźcie! K3xCf.